کتاب ته جدولی ها 5: راز سرقت غیر ممکن

مادرم روی سکو کاری جز دادوفریاد نمی‌کرد. تقریباً از همان دقیقه‌ی اول گیر داد به پدر کامونیاس: «کیکه! چطور این بچه را گذاشته‌ای یارگیری نفربه‌نفر کند؟ می‌بینی که نا ندارد.» «کیکه! این‌قدر به داور اعتراض نکن. اخراجت می‌کند ها!» «کیکه! بالاغیرتاً النا را بفرست تو. این دخترجدیده توی هپروت سِیر می‌کند!» «کیکه! دفاع خطی بچین ارواح جدت!» نمی‌دانم حق با او بود یا نه، ولی آدم دلش می‌خواست بهش بگوید «ساکت».