کتاب سیلماریلیون.

در بخشی از سیلماریلیون می‌خوانیم: ایرمو برادر کهتر، ارباب مکاشفه‌ها و رویاهاست. باغ‌هاى او در لورین در دیار والار است، و این باغ‌ها زیباترین جاى‌هاى جهان است، پر از مینویان بسیار. استه مهربان، شفابخش زخم‌ها و خستگى‌ها، همسر اوست. جامه‌اش خاکسترى است؛ و آسودن هبه اوست. روزها به جایى نمى‌رود، بل روى جزیره‌اى در سایه‌سار درختان دریاچه لوره‌لین مى‌خوابد. از چشمه‌هاى ایرمو و استه، جمله کسانى که در والینور مسکن دارند، طراوت مى‌یابند؛ و غالباً والار خود به لورین مى‌آیند و آنجا از بار خستگى‌هاى آردا فارغ و آسوده مى‌شوند.