کتاب ماکس وبر.

مرد بزرگی که در نظر من وجود جهان را توجیه می‌کرد و به آن معنا و جان می‌بخشید از میان ما رخت بربسته بود». این احساس یاسپرس، فقط مربوط به زمان مرگ وی نبود بلکه حتی در سال‌های طولانی پس از 1920 همواره با آن می‌زیست. یاسپرس در پیش‌گفتاری که در سال 1958 بر همین کتاب نوشته است، معترف بود که نیم قرن با این اعتقاد راسخ زندگی کرده‌ است که «ماکس وبر بزرگترین انسان آلمانیِ عصر ماست»؛ حتی در نظر یاسپرس چنین دیدگاهی نه‌تنها مربوط به نیمهٔ اول قرن بیستم است، بلکه نیمهٔ دوم قرن بیستم و آینده‌ای را که هنوز برای یاسپرس نیامده بود نیز شامل می‌شود.